خانه سر

با نگار خارکش گفتم تو را اغیار نیست گفت راه خانه سر کن هیچ گل بی خار نیست

بچه از خانه سر بدر داری؟ گر نه سر با کسی دگر داری؟

چون بتابد آفتاب حسن او بر کائنات نور او از روزن هر خانه سر بر کند

حارس بوستان در خانه سر خر به، که پای بیگانه

بهشت خود به در خانه‌ام دوان آید اگر روم به در خانه سر و سرور

هم در شب آمده باز از خلوه خانه سر حجت نبشته قوی حاجات گشته روا

یکی خانه سر بر مه افراشته پر از عود و عنبر بر انباشته

چو خانه سر کشتست عهد را بنیاد ز هر طرف که نسیمی وزید روزن شد

که این میخانه پرورد قدیمست خمش در خانه سر حکیمست

تا مهم از خانه سر بر می‌زند آفتابش بوسه بر در می‌زند