خامشی

به حرف و صوت مهر خامشی را بر مدار از لب سپر داری کن از تاراج مور این تنگ شکر را

گره گردد زبان غنچه گویا در آن محفل که مهر خامشی از چشمه نوش تو برخیزد

اگر به خامشی از گفتگو پناه بری تونیز مخزن اسرار می توانی شد

ز مرگ تلخ پروا نیست بی برگ و نوایان را چراغ تنگدستان خامشی را از هوا گیرد

نه صبر خامشی نه طاقت درد لبی خشک و دلی گرم و دمی سرد

چو طوطی لوح تعلیمم ده از آیینه رخساران مکن چون پسته سبز از خامشی تیغ زبانم را

چون سپندم نیست خاکستر دلیل خامشی سرمه گشتم تا ببیند چشم یاران ناله‌ام

جوان گفت و آن پاکدامن شنید ز گفتار او خامشی برگزید

بر لب ز خامشی ست درین انجمن مرا مهری که همچو مهر نبوت مبارک است

هم از مدح آن خامشی جستن انسب هم از وصف این لب فرو بستن اولی