دوست وار

چون گل به میان خار می باید زیست با دشمن دوست وار می باید زیست

گرفته یاد ترا دوست وار اندر بر نهاده عهد ترا طوق وار برگردن

گر نگهی دوست وار بر طرف ما کنی حقه همان کیمیاست وین مس ما زر شود

بنهاد دوست وار زمانه به دست قهر بر پای دشمنان تو مادام دام تو

گر دست دوست وار در آری بگردنم پیوسته بوی دوستی آید ز دشمنم

ای دل بنشین که یار بر خواهد خاست در کار تو دوست وار بر خواهد خاست

نوشتم یکی نامهٔ دوست وار که هم دوست بودیم و هم نیک یار

بسته ز نوعهد وفا دوست وار کرده بسوگند عظیم استوار