ده و گیر

طلایه همان گه به هم باز خورد ده و گیر برخاست با دار و بُرد

برآمد ده و گیر و بر بند و کش نه با اسب تاب و نه با مرد هش

خداوندیش را علت سبب نیست ده و گیر از خداوندان عجب نیست

شه به ناز و نشاط شد مشغول کز ده و گیر گشته بود ملول

سپاه اندرآمد به پیش سپاه ده و گیر برخاست زآوردگاه

چون به فرمان زن کنی ده و گیر نام مردی مبر، به ننگ بمیر

چو آتش دمیدند زی پهلوان برآمد ده و گیر زان هردوان

غنیمت است دم آنرا که روی او بیند که طعن و ضرب و ده و گیر و کر و فر نبود

دو لشکر برآمیخت از چپ و راست ده و گیر پرخاش جویان بخاست

هست از جفای چرخ که یک لحظه از کفت خالی مباد روز ده و گیر و دار تیغ