دنیا دار

میسر نیست دنیا دار را تحصیل آگاهی نی از سیر مقامات است غافل تا شکر دارد

هر که دنیا دار شد خود را بسوخت یا به تیری از بلا خود را بدوخت

هر که دنیا دار شد سودا پزد مار دنیا دایمش بر پا گزد

هر که دنیا دار شد خود بین شده پای تا سر جملگی سرگین شده

چون چنین کردی ترا دنیا نکوست پس برای دین تو دنیا دار دوست

ای برادر حال دنیا دار بین چون درون نار گشته زار بین

هر که دنیا دار شد سنگین دلست همچو خر دایم فتاده در گل است

و در جمله مرد به کثرت متاع، دنیا دار نباشد و به قلت آن درویش نه؛ که هر که به تفضیل فقر بر غنا مُقرّ بود، وی دنیادار نباشد اگرچه مَلِکی باشد و هر که منکر بود دنیادار بود اگرچه مضطری بود.

هر که دنیا دار شد عقبی ندید او ثمر از خوشهٔ طوبا نچید

سیدا ما را نظر بر دست دنیا دار نیست چشم صایب چون صدف بر ابر گوهر بار نیست