دم دار

پاس دم دار گر از عمر بقا می طلبی که بر این مرغ گرفتار، نفس بال و پرست

بر نیاوردن مروت بود خود انصاف بود آرزوی خاطری گردور یک دم دار بود

خاموش وصف بحر و دُرّ، کم گوی در دریای او خواهی که غواصی کنی دم دار شو دم دار شو

بیک دم دار او را قائم الذّات که تاکل دم زند از عین آیات

پاس دم دار که شمشیر دودم خواهد شد در دم حشر دمی چند که غافل زده ای