خوشنواز

بسی چاره کرد اندران خوشنواز که پیروز را سر نیاید به گاز

فرستاده‌ای آمد از خوشنواز به نزدیک سالار گردن‌فراز

اگر جنگ سازیم با خوشنواز شودکار بی‌سود بر ما دراز

همان جنگ و پیکار با خوشنواز ز رای چنان مرد نیرنگ‌ساز

چهارم چو ناپاک دل خوشنواز که گم کرد زین بوم و بر نام و ناز

همی‌گفت یک چند با خوشنواز ازان شاه گردنکش و دیرساز

به هنگام پیروز چون خوشنواز جهان کرد پر درد و گرم و گداز

چو نزدیکی کنده شد خوشنواز همی‌گفت با داور پاک راز

در سال ۴۸۴ پیروز برای بار سوم به قصد جنگ با هپتالی‌ها از اهواز به راه افتاد، او از مسیر جرجان به خوارزم رفت و همان مسیری را در پیش گرفت که جدش، بهرام پنجم، پیموده بود تا اینکه به ماوراءالنهر رسید و به برجی رفت که پیشتر بهرام پنجم برای نشان مرز ایران بنا کرده بود. خوشنواز چون از اصرار پیروز بر جنگ آگاهی یافت، در نبرد هرات، با حیله‌ای شکست سنگینی بر ارتش ساسانیان وارد کرد. در روایت پروکوپیوس، هپتالیان برای شکست دادن ساسانیان از یک خندق استتار شده استفاده کردند، اما خوانساری نژاد و همکاران (۲۰۲۱) استدلال می‌کند که داستان خندق مشکوک است. در این جنگ پیروز یکم به همراه چهارتن از فرزندان و بزرگان ساسانی کشته شدند.

نمانم مگر سایهٔ خوشنواز که باشد بروی زمین بر دراز

یکی نامه بنویس زی خوشنواز که ای بی‌خرد روبه دیوساز