خواهنده

به خواهنده آن بخشم از مال و گنج که از باز دادن نیایم به رنج

تو گویی خواجه جشنی کرد و زحمت کرد خواهنده ز بس دینار کو پاشید زرین شد همه کشور

چون غلام او بمیرد نانها بر سگ و خواهنده ریزند اقربا

رایگان کردی تو مال خویش مر خواهنده را حرص او خود کم شود چون مال باشد رایگان

دل او چون مرا میخواهد و بس بلی خواهنده را خواهد همه کس

شو خواستهٔ خلق و دل از خواسته بردار خواهنده فزاید چو تو از خواسته کاهی

فَنادَتْهُ، الْمَلائِکَةُ فریشتگان آواز دادند زکریا را وَ هُوَ قائِمٌ و وی بر پای بود یُصَلِّی فِی الْمِحْرابِ نماز میکرد در محراب، أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ که خدای ترا بشارت میدهد بِیَحْیی‌ بپسری نام او یحیی مُصَدِّقاً استوار گیر و گواه بِکَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ بسخنی از خدا وَ سَیِّداً و مهتری زیرک و بردبار وَ حَصُوراً و نه خواهنده زنان، پاک از بایست جماع وَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ (۳۹) و پیغامبری از شایستگان.

دهد بسائل پرسنده ز آن هزار جواب دهد بسائل خواهنده زین هزار جوال

ذره ای با جود او در کان نماند زر و سیم خانه خواهنده را از سیم و زر چون کان کند

نواخته دل خواهنده جود او بنشاط گداخته تن بدخواه خشم او چو قصیب