خانه پرداز

گر همی خواهی که پوسیده نگردی در هوس خانه پرداز از کرهٔ خاکی و چرخ چنبری

بخار می خرد را خانه پرداز بخور عود و عنبر گشته غماز

خنده هر چند کم بود، در وقت خانه پرداز محنت کهن است

با تو پرداخته بودم دل حیران لیکن خانه پرداز من بیدل حیران بودی

کدامین خانه پرداز است در جانم نمی‌دانم که جای اشک از چشمم دل آواره می‌آید

دیده روزنه ام می پرد امروز، مگر خانه پرداز من از خانه برون می آید؟

غیرتی باید بمقصد ره نورد خانه پرداز جهان، چه زن چه مرد

از من آداب مجویید که چون سیل بهار خانه پرداز بود جلوه مستانه عشق

دلی پروانه پرواز محبت به صد جان خانه پرداز محبت

سید و یاران سید می رسند عاشقان خانه پرداز آمدند