دیودور سیسیلی

انتیپاتر به همراه فیلو اهل بیزانتیوم، استرابون، هرودوت و دیودور سیسیلی اشخاصی هستند که عجایب هفتگانهٔ جهان باستان به آن‌ها نسبت داده می‌شود. او در شعری در سال ۱۴۰ پیش از میلاد چنین سروده است: «پیش از این به چشم خود دیده‌ام دیوار بابل پر عظمت را که گذرگاه ارابه هاست، و نیز مجسمه زئوس را در کرانهٔ آلفئوس، باغهای معلق و کولسوس خورشید را، اُبهت اهرام سر به آسمان سائیده و آرامگاه بی کران ماسول را؛ امّا آنزمان که نظاره می‌کردم خانهٔ آرتمیس را بنا شده بر ابرها، نبوغ آن همه اعجاز در نظرم رنگ باخت و با خود اندیشیدم: پس از المپ، خورشید چیزی به این عظمت ندیده است، هرگز.»