دین شناسی

دین شناسی

معنی کلمه دین شناسی در دانشنامه عمومی

دین شناسی، دین پژوهی یا مطالعات دینی ( به انگلیسی: Religious studies ) رشته دانشگاهی است که به مطالعه باورهای ادیان، آداب و رسوم و تاریخ پیدایش و رشد آن ها می پردازد. این رشته ادیان مختلف را از این حیث که یک دین هستند توصیف تفسیر و مقایسه می کند. قضاوت در مورد درستی یا نادرستی آموزه های دینی در حیطه این رشته نیست اگرچه ممکن است برخی نویسندگان نظرات تحلیلی خود را نیز بیان کنند. تفاوت آن با رشته الهیات آن است که در الهیات کوشش می شود وجوه ماورائی و متعالی ادیان مطالعه شود اما در این رشته باورها و آداب و رسوم دینی به عنوان یک پدیده خارجی و بدون نگاه از منظر یک دین خاص مطالعه می شود.
برخی نیز معتقدند دین پژوهی نام یک رشته علمی خاص نیست، بلکه عنوانی است عام برای مجموعه ای از رشته ها و شاخه های علمی و معرفتی، که همگی دربارهٔ دین بحث می کنند و هر یک از منظری خاص به بررسی ابعاد دین می پردازند. دین پژوهی، دانش هایی چون فلسفه دین، پدیدارشناسی دین، روان شناسی دین، جامعه شناسی دین و مانند آن را در بر می گیرد.
عنوان دین پژوهی تقریباً از دهه ۶۰ میلادی به خصوص در آمریکا برای اشاره به یک رشته دانشگاهی مستقل در حوزه علوم انسانی ( به انگلیسی: Humanities ) بکار می رود. پیش از رواج این اصطلاح، عناوینی همچون ادیان همسنجشی یا تطبیقی ( به انگلیسی: Comparative Religion ) نیز بکار برده می شدند.
زادگاه این رشته، همانند سایر رشته های نوین علوم انسانی اروپاست. مکس مولر ( به انگلیسی: Max Muller ) آلمانی کسی بود که اولین کرسی استادی با عنوان ادیان تطبیقی در دانشگاه آکسفورد به افتخار وی افتتاح شد. عنوان اخیر در واقع معادل انگلیسی ای بود که در قبال اصطلاح آلمانی Religionswissenschaft که معنای لغوی آن علم ادیان ( به انگلیسی: The Science of Religions ) است برابر نهاده شده بود. از مکس مولر کتابی با همین عنوان به زبان انگلیسی به جای مانده است که به عنوان نخستین متن کلاسیک این رشته از آن یاد می شود.
یکی از مهم ترین نکاتی که دربارهٔ این رشته باید مد نظر داشت تفاوت جوهری آن با رشته ای همچون الهیات مسیحی ( به انگلیسی: Theology ) یا کلام اسلامی است. رویکرد رشته های اخیر به مطالعه پدیده های دینی، رویکردی مومنانه ( به انگلیسی: confessional ) یا درون دینی است. به این معنا که تفاسیر، تبیینها، نظریات و روش ها همگی در خدمت هدفی واحد قرار می گیرند. این هدف عبارت است از حمایت از حقانیت دسته ای از گزاره های دینی که با قرائت متکلم یا الهی دان فرضی، یا مکتب کلامی یا الهیاتی خاص، سازگار هستند.

معنی کلمه دین شناسی در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] دین شناسی بمعنای دانش شناخت دین؛ دانشی است که باورهای دینی را تبیین می کند و سویه های گوناگون دین را بازمی شناساند.
قلمرو دین شناسی به معنای عام، شامل علوم فقهی و هر علمی نیز هست که یک سوی آن اندیشه دینی است؛ چنان که علوم انسانی اجتماعی مانند جامعه شناسی و روان شناسی و تربیت را نیز در بر می گیرد که نسبتی وثیق و عمیق با اندیشه و منش دینی دارند. اگر این دانش ها به دین عرضه گردند یا دین و دینداری به آنها عرضه شود، آنچه فراچنگ می آید، در قلمرو دین شناسی جای می گیرد
دین شناسی سنتی و جدید
دین شناسی سنتی یا علم کلام، به بررسی اصول دین بسنده می کند؛ اما دین شناسی جدید، شاخه های متعددی دارد: روان شناسی دین، جامعه شناسی دین،هنر دینی، ادبیات دینی، اسطوره شناسی ، مردم شناسی دینی، تاریخ دین، دین شناسی تطبیقی، پدیدارشناسی دینی، کلام فلسفی، معرفت شناسی دینی و فلسفه دین
رویکردهای دین شناسی معاصر
در عصر حاضر سه رویکرد عمده در عرصه دین شناسی وجود دارد:الف. رویکرد سنتی که ویژگی بنیادی آن تصلب بر یافته ها و داشته های پیشین است و از نوآوری و تحول می هراسد.ب. رویکرد مقابل سنتی که با ادعای تجدد، اما متاثر از معرفت شناسی غربی به تازگی پا به عرصه مطالعات دینی نهاده است و آن را «جریان متجدد» می خوانند.ج. رویکردی که نه به مواریث گذشته دین شناسی تعصب می ورزد و نه از آن انقطاع می جوید و ساختارشکنی می طلبد. این رویکرد را می توان «جریان مجدد» نام نهاد که در پی گشودن راهی میان تصلب و تجدد است. پرچمداران این جریان شخصیت های برجسته علوم دینی معاصر همانند امام خمینی رحمه الله علیه و علامه طباطبائی رحمه الله علیه هستند.جریان مجدد سعی دارد با بهره گیری از ذخایر پیشین و مواریث سلف، از آورده های دیگر ملل نیز سود برد و با اعتماد به نفس، در ثروت علمی بشر سهم گذاری کند و به بهانه نوآوری، گذشته خود را یکسره از کف ندهد.
مهم ترین مسائل دین شناسی
...

جملاتی از کاربرد کلمه دین شناسی

مهر سلمی ورزی و دعوی سلمانی کنی کین مردم دین شناسی و مسلمانی کنی