ده دله

یک نچه به صد رنگ‌گل‌افشان خیال ست یکتایی او اینقدرم ده دله دارد

از میان آن گروه ده دله بر کمان بنهاده پیکان حرمله

یکسره دل خون شود ز دیده بریزد به که گرفتار یار ده دله باشد

او یار وفا نبود و از یار ببرد آن ده دله را محرم اسرار مدارید

مرد باید که ده دله باشد تا بود سرخ روی چون نارنگ

که زیر نه فلک ده دله بصد اخلاص امیدوار بجان بنده تو محمودست

خواهی که ز دستت نرود دامن یوسف دامان وصال هوس اایا ده دله بگذار

ای نه دله ی ده دله هر ده یله کن صراف وجود باش و خود را چله کن

خود دل آمد آن نگار ده دله خود ز بی دلها دل آن دلبر ربود

تاخت دو اسبه یک تنه بر صف خصم ده دله تیغ یلی به چنگ در رخش مجاهدت یله