دمت

این جفا را حق اگر کیفر کند هر دمت صدبار خاکستر کند

فیض دمت نهانی بر تن دمیده جانی چون نکهتی که آنی از برگ گل جدا نیست

خاک او گردی و مدفون غمش تا دمت یابد مددها از دمش

گردون نخورد غمت که شوخست گیتی نخرد دمت که شنگست

ای بنده ی جان بخش دمت صد چو مسیحا این مرده دلان را به کلامی بکن احیا

ای در فن عشق هر دمت رای دگر خورشید رخ تو عالم آرای دگر

مرا و تو را روز هم بگذرد دمت چرخ گردان همی بشمرد

منت اینجایگه آگاه کردم حقیقت این دمت کل شاه کردم

اگر زین گاو باشد یک دمت وصل بخر گم کردهیی مانی تو بی اصل

تا ز خاکت لاله زار آید پدید از دمت باد بهار آید پدید