دل زنده

عشق تو خیالی است که ما زنده از آنیم بی عشق تو دل زنده زمانی نتوان بود

ذکر او دل زنده دارد چرخ مینا رنگ را جان این فیروزه در دست خواص نام اوست

ز اطلس و دیبای چرخ صائب بهتر بود اخگر دل زنده را جامه خاکستری

به نور زنده دلی دار خانه را روشن که آفتاب دل زنده را زوالی نیست

مژگانِ تو تا تیغِ جهانگیر برآورد بس کشتهٔ دل زنده که بر یکدِگر افتاد

چه دوزی به هم دلق صد پاره جامی نیابی دل زنده از دلق ژنده

کسی کز سوز عشق تو ندارد جان و دل زنده به سان خاک گورستان درون پر مردگان دارد

عاشقی میمرد چون دل زنده داشت لاجرم چون گل لبی پرخنده داشت

چون مسیحا فرد شو دل زنده جاوید باش سوزن از خود دور کن در دیده خورشید باش

فریدون بیدار دل زنده شد زمان و زمین پیش او بنده شد