دل دوز

دل به شوق تیر مژگانش کشد از دیده سر تا مگر گردد هدف آن ناوک دل دوز را

از روز قیامت جهان سوز بترس        وز ناوک انتقام دل دوز بترس

با دم ناوک دل دوز تو آسوده دلم خوش‌تر آن است که از دل نکشم پیکان را

یاران ز چنان جواب دل دوز راندند بسی سرشک جان سوز

زخم اگر دانم که از دست بلورین وی است در دل خود جای سازم ناوک دل دوز را

بسی جنگ ها کرد و پیروز شد سپس طعمه تیر دل دوز شد

به تیر ناوک مژگان دل دوز هدف گشته دل صد پاره امروز

ای مژه خونریز توچون ناوک دل دوز از چشم سیاه تو سیه گشته مرا روز

من چو گردم کشته، گه گاهی بگردانی به زلف جان من گرد سر آن ناوک دل دوز خویش

ای کمان ابرو! بترس از ناوک آه جلال بردلش چند آزمایی ناوک دل دوز خویش