دعای سحر

معنی کلمه دعای سحر در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] دعای سحر عنوانی عام برای دعاهایی است که در سحرهای ماه رمضان خوانده می شود. مشهورترین آن ها دعایی است که امام رضا (ع) از امام باقر (ع) نقل کرده است و با عبارت «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ بَهَائِکَ بِأَبْهَاهُ وَ کُلُّ بَهَائِکَ بَهِیٌّ» آغاز می شود. این دعا در کتاب مفاتیح الجنان آمده و شیعیان آن را در سحرهای ماه رمضان می خوانند. شرح هایی بر دعای سحر نوشته شده است که شرح دعای سحر امام خمینی از آن ها است. این دعا به دعای بهاء نیز مشهور است.
دعای سحر عنوان عام دعاهایی است که در سحرهای ماه رمضان خوانده می شود. مشهورترین دعای سحر، دعایی است که امام رضا (ع) از امام محمدباقر (ع) نقل کرده است و سید بن طاووس در اقبال الاعمال سند این دعا را از طریق شیخ طوسی به علی بن حسن فضال و ابن ابی قرّه رسانده و در ضمن اعمال سحرهای ماه رمضان آورده است. همچنین مجلسی در بحارالانوار و زاد المعاد و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان دعای سحر را نقل کرده اند.
ایوب بن یقطین نامه ای به امام رضا (ع) نوشت و از او خواست که درستی این دعا را بیان کند. امام به او نوشت:

جملاتی از کاربرد کلمه دعای سحر

گر از سبک عنانی عزمش رقم کند هر حرف چون دعای سحر آتشین پرست
شبی چون سحر زیور آراسته به چندین دعای سحر خواسته
عذر خواهی قدوم تو گر امکان باشد به دعای سحر و ورد پگاهی بکنیم
ای جان تو خوش بخند که حسرت سر آمده‌ست آن گریه و دعای سحر کرده است کار
چاره تیره شب هجر دعای سحر است دانم آوخ که سحر نیست شب هجران را
اسامی ماه‌های تقویم برگرفته از دعای سحر ماه مبارک رمضان است.
گر داشت اثر تیر دعای سحر ما
گوییم دعای تو که قفل در مقصود مفتوح به مفتاح دعای سحر آمد
من از دعای سحر زاهدا شدم مأیوس نگفته بهتر وقتی که حرف اثر نکند
دل شب مجلس اغیار برافروخته‌ای کار صائب به دعای سحر انداخته‌ای
این دعا دعای سحر هم نامیده می‌شود.
سادگی بین که به این روی سیه چون دل شب از دعای سحر امید اجابت داریم