درون است

دل من روشن از سوز درون است جهان بین چشم من از اشک خون است

اگر بیرون پرده ور درون است بتو از تو خرد را رهنمون است

تبخاله خون بر لبم از سوز درون است در چشم ترم هر مژه فواره خون است

وجودش شعله از سوز درون است چو خس او را جهان چند و چون است

نَفِس مرغی مقید در درون است نگهدارش که خوش مرغیست دمساز

از دل به طواف سرکوی تو رسیدیم نقش پی ما داغ درون است در این راه

کران او درون است و برون نیست درونش پست ، بالا کم فزون نیست

به قلعه درون است مأوای دیو بداند مر این نیز جمهور نیو

چه می‌گویم چه بیرون چه درون است که بیرون و درون گفتِ زبان است

به هر چه در نگرم رویِ دوست می‌بینم مگر به دیده درون است بل که دیده خود اوست