دروازه ساعات

معنی کلمه دروازه ساعات در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
نام یکی از دروازه های ورودی دمشق، که اسرای اهل بیت را از آنجا وارد شهر کردند، همراه سر مطهر امام حسین علیه السلام. در حالی که مردم به شادمانی و پایکوبی و طبل زنی مشغول بودند. نام آن دروازه «باب ساعات » بود.
آن دروازه، یکی از دروازه های شرقی آن شهر بود که راه حلب و کوفه به این دروازه ختم می گردید. هنگامی که اسیران به دروازه شام رسیدند، از شدت ازدحام جمعیت و مانور لشکر بنی امیه، ساعت ها قافله اسرا در کنار دروازه شام توقف کرد. لذا شیعیان این دروازه را «باب ساعات » نامیدند.
در عصر حاضر، باب ساعات را «باب توما» می نامند و آثاری از این دروازه قدیمی باقی مانده است و امروزه باب توما از محله های مسیحی نشین شهر دمشق است و نسبت به نقاط دیگر شهر، از هم پاشیده تر و کثیف تر به نظر می رسد.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

جملاتی از کاربرد کلمه دروازه ساعات

دروازه‌ ورودی حلب به دمشق در ابتدای عصر اسلام به «باب الحلب» نامگذاری شده بود ولی در زمان اسارت اهل البیت در شام خاندان محمد چند ساعت در ورودی این در منتظر گذاشته شدند تا سپس آنان را وارد قصر یزید اموی کنند و از این رو نام این درب از باب الحلب به باب الساعات تغییر یافت. مرشد عباس چلویی در شعر معروف خود که می گوید: من غم مهر حسین با شیر از مادر گرفتم/روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم؛ اشاره به باب الساعات داشته و می گوید: بر سر دروازه ساعات ساعت ها نشستم/تا سراغ حضرتش از زینب مضطر گرفتم.(رفیق آدمها، سید محمد سادات اخوی، ص9)