دانه کش

ایا جهان مکارم، که صبح و شام مهان چو مور دانه کش آورده بر در تو هجوم

چو خوشه، زرد، ولی دانه کش ضعیفان را چو گل، شکسته، و لیکن شکفته روی، مدام

مرغ را کز کف تو دانه کش است نیم بسمل رها کنی نه خوش است

اگر نه دانه کش خرمنت بود برجیس ز خوشه چینی دونانش، چهره کاهی باد

میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است

بود دانه کش هر کجا مور هست ولی مور خط لبش دلکش است