دامنگیری

نخواهی شد دگر محتاج دامنگیری مردم اگر یک بار در دامان شب مردانه آویزی

خودستایی نیست کار عشق، ورنه دست شمع بهر دامنگیری پروانه ما شد بلند

ز بس دامن کشد در خون مردم نازنین من ز دامنگیری او جوی خون شد آستین من

شوق دامنگیری تمثال آن یوسف لقا دست گستاخ زلیخا می کند آیینه را

شد ید بیضا ز دامنگیری شب، دست صبح دست کوتاه تو از غفلت همان زیر سرست