دام دیده

داغم که وحشت تو بیفزود ز انتظار جز صید دام دیده نباشد کمین شناس

از حلقه های آن زلف دل صاحب نظر شد این مرغ چشم بسته از دام دیده ور شد

چو صید تیر خورده می دویدم چو مرغ دام دیده می پریدم

ز بیزبانی من وحشت نگاه کسی چو دام دیده به فکر رمیدن افتاده است

کمد زلف تو دی با غزال چشم تو گفت که آن فریفته آهوی دام دیده کجاست؟

چون رفت گوزن دام دیده زان بقعه روان شد آرمیده

هزار بار فتادم به دام دیده و دل هنوز هیچ نمی‌باشد انتباه مرا