خودستایی

خود ستوده است هر که اهل بود خودستایی نشان جهل بود

کدامین عیب باشد هم ترازو خودستایی را بود بر ساده لوحی رحم کو خود را ستود اینجا

بر حدیث من نه‌، بر اوضاع کشور بنگرید وز سر این خودستایی و تعصب بگذرید

بس نما لاف وفا پیش سگان او رفیق کز وفاکیشان بود بد خودستایی این همه

بیستون عشق می گویدبه آواز بلند رتبه کار مرا من خودستایی چون کنم

می نماید هر چه هست آیینه از زیبا و زشت خودستایی در حضور عارفان بی حاصل است

دیو، را مشروطه چون برداشت بند چون سلیمان خودستایی می‌کند

خمش ز دعوی دانش، که جهل را صائب هزار حجت ناطق چو خودستایی نیست

به سامان خردمندان ساده ز اسب خودستایی شو پیاده

می‌گریزد عقل از میدان عشق باز، در ما، خودستایی می‌کند