خمرا

الاهات خمرا کالعندم کانک ما زجتها من دم

بو نصر طبیب اگر دهی خمرا زود گردد ز تو مریم و مسیحا خشنود

گوش جان مشتاق ذکر آن شه فرخ فرست قم حبیبی اسقنی خمرا و قل لی انها

ساقیا بهر چاره مخمور اسق خمرا مزاجها کافور

و سیم محتاج بتأویل باشد بتمام چنانک خواب ملک بود که «انی اری سبع بقرات سمان» الایه. جمله محتاج تأویل بود و همچنانک خواب زندانیان بود محتاج تأویل بود. «یا صاحبی السجن اما احد کما فیسقی ربه خمرا و اما الاخر فیصلب فتأکل الطیر من رأسه».

الا فاسقنی خمرا و قل لی هی الخمر و لاتشقنی سرا اذا مکن الجهر