خسته جگر

چه جرم کردم و از من چه در وجود آمد که یادت از من خسته جگر نمی آید

هر که بیند من بی برگ و نوا را گوید یا رب این خسته جگر کی ز سفر باز آمد

به بستر تکیه زد نالان و خسته جگر خون عارف گردن شکسته

گر چه سر تا به قدم از نمکی هم از این خسته جگر دور مشو

تو شاد دل بزی ، که فلک هر زمانی همی خصم ترا ز حادثه خسته جگر کند

تا چند کنی فلک به جانم بیداد از روی من خسته جگر شرمت باد

گشته جور محمد نبی خسته جگر که خورند از غم او بنده آزاد افسوس

دلنواز ز من خسته جگر بازمایست دیده روشنی از اهل نظر بازمایست

روز وصل تو نشد روزی آن خسته جگر شب هجران تو ای دوست به پایان نرسید

رخ چون سیم من خسته جگر ای دل و دین دیده هر شب ز غم عشق تو در زر گیرد