خداش

شمس تبریز بود از آن شاهان که ز غیرت خداش کرد نهان

تو نیز فاتحهٔ سلطنت بخوان عارف خداش با همه بد فطرتی بیامرزاد

بنهاد خوان کرم در بارگاه قدم مهمان محمد حر مهمان خداش خدا

چو ره بسوی خدا برد و شمع دین افروخت خداش حافظ و دینش چراغ راه آمد

زنهار طمع مدار زانکس کاری زیرا که خداش طرفه کاری داده است

یا او است خدایا که فرستاده خداش ای مطرب جان یک نفسی با ما باش

جان خاک آن مهی که خداش است مشتری آن کس ملک ندید و نه انسان و نی پری

آن که غالی اا خداش پندارد با تو بسیار فرق‌ها دارد

سلیمان که جانشین خداش شد، خود گرایش‌های علوی داشت. او در خراسان به یکی از رهبران دعوتگران عباسی تبدیل شد. وی یکی از بازوهای سیاسی و عقیدتی عباسیان در خراسان بود به همره داعیان دیگر.

مردی که فلک رخنه کند از دردی مردی که خداش کاشکی ناوردی

هر جا باشم دعاش گویم تسکین دل از خداش جویم