ختم نبوت

بود رعایت عصمت به ذات پاکش ختم چنان که ختم نبوت به خواجه دو سرا

کنت نبیا چو علم پیش برد ختم نبوت به محمد سپرد

فصل چهارم در بیان سبب نسخ ادیان و ختم نبوت بر محمد علیه‌السلام

بوالحکمی را ابوی جهل تو کردی ختم نبوت به مصطفی تو نمودی

در ظهور احمدی ختم نبوت خواستند سلطنت را ختم بر شاه مظفر داشتند

شد از مهر ختم نبوت عیان که بعد از عیان نیست جای بیان

یکی ختم نبوت گشته ذاتش یکی ختم ممالک بر حیاتش

و چنانکه در اول خطبه نبوت در آسمانها بنام او بود که «کنت نبیا و آدم بین الما و الطین» بآخر در جمله زمین سکه ختم نبوت بنام او زدند. آری چه عجب که ختم نبوت بدو باشد پیش ازین شرح داده‌ایم که خواجه هم تخم شجره آفرینش بود هم ثمره آن شجره‌ و انبیا شاخ و برگ آن شجره بودند شاخ و برگ چندان بیرون آید که ثمره بیرون نیامده باشد چون ثمره بیرون آمد و بکمال خود رسید دیگر هیچ شاخ و برگ بیرون نیاید ثمره خاتم جمله باشد ختم برو بود.

چو برزخی که بود در میان ظاهر و باطن میان ختم نبوت فتاده است ولایت