خاکی خراسانی

معنی کلمه خاکی خراسانی در لغت نامه دهخدا

خاکی خراسانی. [خ ُ ] ( اِخ ) نام یکی از شعرای ایران است و هدایت در ریاض العارفین شرح حال او را چنین آرد: نام او مولانا لطفعلی والدش از اهل بروجرد بود اما تولد او در مشهدروی داد. از علوم رسمیه و فنون ادبیه بهره ور گردیده و باده فقر از جام ملامت کشیده خراسان و پیشاور و کابل را سیاحت کرده و بخدمت مسکین شاه پیشاوری و سید عالم شاه هندی رسیده از ایشان تربیتها دیده آنگاه بجانب عراقین و فارس شتافته سعادت خدمت سید قطب الدین شیرازی و آقامحمد هاشم دریافته و بنا بر اخلاص بخدمت آقامحمد هاشم نام فرزند سعادتمند خود را محمد هاشم نهاده. اغلب اوقات صایم و مشغول به ذکر دایم بوده بیشتر اوقات به خدمت و صحبت حاج میرزا ابوالقاسم شیرازی روی می آورد. خلف صدق او محمد هاشم نیز صاحب اخلاق نیکو و اوصاف دلجو بوده است. در سال 1234 هَ. ق. وفات یافت و در حافظیه مدفون گردید. این اشعار از اوست :
بود گنج دو عالم در سه گوهر
کز آنها میشود کامت میسر
یکی در جوع دایم دویمین جود
سیم در ذکر حق آن اصل مقصود.
نقل به اختصار از ریاض العارفین چ 1 صص 256 و 257.در مجمع الفصحاء چ 1 ج 2 ص 109 نیز هدایت شرح حال او را آورده است.
خاکی خراسانی. [ خ ُ ]( اِخ ) اسمش امامقلی و معاصر شاه عباس اول و دوم بود. وی در سال 1077 هَ. ق. درگذشت و ظاهراً وفاتش در اوائل سلطنت شاه عباس ثانی دست داد. وی مردی عارف و از اهل قریه دژآباد بین مشهد و نیشابور بود. چندان مایه علمی نداشت. دیوانش مشتمل بر دویست و بیست غزل و 35 قصیده است و نه ترجیع بند و مثنوی دارد. ایوانف مستشرق روسی الاصل صد غزل از آن را انتخاب و با مقدمه ای در بیست صفحه در بمبئی بسال 1359 چاپ کرد. او را غیر از این دیوان مثنوی «طلوع الشمس » یا «طوالع الشمس » نیز هست. ( از الذریعه قسم اول جزء نهم ص 281 ).

معنی کلمه خاکی خراسانی در فرهنگ فارسی

اسمش امامقلی و معاصر شاه عباس اول و دوم بود .

معنی کلمه خاکی خراسانی در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] از شاعران و عارفان ایرانی قرن سیزدهم است.
یکی از شعرای ایران است و هدایت در ریاض العارفین شرح حال او را چنین آورده: نام او مولانا لطفعلی والدش از اهل بروجرد بود اما تولد او در مشهد روی داد.
از علوم رسمیه و فنون ادبیه بهره ور گردیده و باده فقر از جام ملامت کشیده خراسان و پیشاور و کابل را سیاحت کرده و به خدمت مسکین شاه پیشاوری و سید عالم شاه هندی رسیده از ایشان تربیت ها دیده آنگاه به جانب عراقین و فارس شتافته سعادت خدمت سید قطب الدین شیرازی و آقا محمدهاشم دریافته و بنابر اخلاص به خدمت آقا محمدهاشم، نام فرزند سعادتمند خود را محمدهاشم نهاده.
اغلب اوقات صائم و مشغول به ذکر دایم بوده. بیشتر اوقات به خدمت و صحبت حاج میرزا ابوالقاسم شیرازی روی می آورد. خلف صدق او محمدهاشم نیز صاحب اخلاق نیکو و اوصاف دلجو بوده است.
در سال 1234 هجری وفات یافت و در حافظیه مدفون گردید. این اشعار از اوست:
                      

جملاتی از کاربرد کلمه خاکی خراسانی

نام وی امام قلی (معنا:بندهٔ امام) و شهرت وی بیشتر به امامقلی خاکی خراسانی است.