خانه خیز

خاک مجنون داد تا بر باد آه سرد ما خواهد آمد خانه خیز اکنون به صحرا گرد ما

ساکنان بوستان رفتند چون گل خانه خیز چشم خود پوشیده فکر آشیان دارم هنوز

بجز سیم و زر کان بود خانه خیز دگر چیزها راست بازار تیز

خوشهٔ چرخ از علف خانه خیز بهر عروسان سحر دانه ریز

بلبلان رفتند از صحن گلستان خانه خیز بینوایم همنشین زاغ و زغن باشد مرا

بهر طوف آستان کوی آن گل پیرهن از گلستان خانه خیز امروز بلبل آمده

به شیرین بوسه را بازار تیز است که شیرینی لبش را خانه خیز است

خار و خس آیند بهر پای بوسی خانه خیز آشنا گر شعله آتش نفس باشد مرا

در برم دل می تپد از چهره رنگم می پرد بلبل و گل خانه خیز از صحن باغم می رود