تائوئیسم
جملاتی از کاربرد کلمه تائوئیسم
از جمله اهداف آن جمع‌آوری بودجه جنگ و پاکسازی چین از نفوذ خارجی بود. به این ترتیب، آزار و اذیت نه تنها علیه بودیسم، بلکه نسبت به سایر ادیان بیگانه مانند زرتشتی، مسیحیت نسطوری و مانوی نیز صورت گرفت. تنها ایدئولوژی‌های بومی چینی کنفوسیوس و تائوئیسم از این تحولات نسبتاً بی‌تأثیر جان سالم به در بردند. او زرتشتی و مانوی را در چین نابود کرد، و آزار و شکنجه او بر کلیساهای مسیحی نسطوری در حال رشد، مسیحیت چینی را به انحطاط کشاند که هرگز از آن خلاص نشد.
همچنین در این ارتباط، اسطوره‌شناسی ماگو (به کره‌ای: 마고 신화، یا麻姑 神话) نیز شناخته شده‌است، که این اسطوره‌شناسی در دورانی خاص رواج داشته‌است و در واقع یکی از هستی شناسی‌های کمتر شناخته شده کره‌ای به‌شمار می‌رود، که بخشی از علل این ویژگی به نفوذ روزافزون مذهب بودایی و همینطور مذهب تائوئیسم در سرتاسر این دوره مربوط می‌شود، و همچنین به همین ترتیب، بخش دیگری از آن به تحمیل یک سیستم مردسالار به این نوع اسطوره‌شناسی بازمی گردد، سیستمی که به شدت از افسانه‌هایی که در آن‌ها ادارهٔ طبیعت به ایزدبانویان سپرده شده، دست کشیده و رویگردان است. به نظر می‌رسد که اشاره به این نوع هستی شناسی، نخستین بار در کتاب بودوجی (부도지) صورت گرفته‌است که در سال ۱۹۵۳ نوشته شده‌است.
با این حال، بسیاری از پیروان ادیان شرقی انحصارگرا نیستند. به عنوان مثال، میلیون‌ها بودایی هستند که خود را پیرو کنفوسیوس یا تائوئیسم نیز می‌دانند.
تمارین (آداب) جنسی تائوئیسم (به چینی ساده شده 房中术، به چینی سنتی 房中術، معنی لغوی: اتصال انرژی، اتصال جوهرها)، آداب جنسی ای است که توسط برخی از تائوئیست‌ها انجام می‌شده و اعتقاد بر این بوده که انجامش تأثیرات مثبت جسمی و روحی دارد.
بسیاری از تمرین گران تائوئیسم از دست رفتن انرژی و نیروی حیاتی را با از دست دادن مایعات انزالی در فعالیت جنسی مرتبط می‌دانند. مایع جنسی در یک فعالیت معمولی جنسی به‌شکل افراطی از دست می‌رود و همین امر زمینه ساز ظهور بیماری، پیری زود رس و خستگی عمومی می‌شود. برخی از تائوئیست‌ها ادعا می‌کنند که شخص اصلاً هیچگاه نباید انزال شود. مابقی آن‌ها برای حفظ سلامتی فرمول ویژه‌ای را تبیین کرده‌اند که در آن میزان حداکثر انزال‌های قاعده مند تعیین شده‌است با این وجود «حبس منی» یکی از اصول پایه در تمرین جنسی تائوئیست‌ها به‌شمار می‌رود.
در همان زمان، ووزونگ برای ترویج عبادت تائوئیسم در چین از طریق مقررات مذهبی و ساختن معبدی برای مشاهده جاودانه‌ها در دربار امپراتوری بسیار پیش رفت. امپراتور ووزونگ یکی از آخرین امپراتوران تانگ بود و در طی یک دوره زوال طولانی بر چین حکومت کرد؛ علیرغم اصلاحاتش، نتوانست امپراتوری را از طریق آزار و اذیت‌های مذهبی خود احیا کند. پس از مرگش، با کمک عمویش امپراتور شوانزونگ، بودیسم. توانست از آزار و شکنجه نجات یابد؛ اما مسیحیت، مانوی و زرتشتی‌گری دیگر هرگز نقش مهمی در زندگی مذهبی چین ایفا نکردند.