طاسک

مه طاسک گردن سمندش شب طره پرچم سیاهش

صاحبا چون هست رامت توسن چرخ فلک شد مهیا گوی و طاسک دائم از ماه و خورش

پرچم آویز طاسک خورشید آتش انگیز خنجر بهرام

هم پرچم چرخ را گسستی هم طاسک ماه را شکستی

سر نیزه از طاسک سرنگون به پرچم فرو ریخته طاس خون

از آن ز حنجر بلبل صدای زنگ آید که‌گل‌دمید زگلبن به‌شکل طاسک زنگ

ز نرد زندگی ایمن مشو که طاسک بخت هزار طاق پدید آرد از پی جفت

از باد ظفر رایت فتحت چو بجنبد مه طاسک زر باشد و شب گیسوی پرچم