خانه برانداز

هیچ جوینده ندانست که جای تو کجاست آخر ای خانه برانداز سرای تو کجاست؟

چون آبگینه در دل عاشق شکست خورد جامی که با تو خانه برانداز می گرفت

راه ما تا نکنی قطع مقامات مپوی کوی ما تا نشوی خانه برانداز میا

زان خانه برانداز که از خانه زین خاست چندان ز جهان گرد برآمد که زمین خاست

گرد هرگردش چشم تو دلم می گردد نه بپرسی که چرا خانه برانداز چرا

هزار خانه توان در ره فراغت ساخت چو عشق خانه برانداز نام و ننگ شود

دیدیم که در میکده هم شاهد و ساقیست آن خانه برانداز که در خانه ما بود

توئی آن خانه برانداز که هرجا چون برق کرده‌ای جلوه بسی خانه برانداخته‌ای

چه شکایت ز تو ای خانه برانداز کنم هر چند انجام ندارد ز چه آغاز کنم؟

شد شیشه ام زباده گلرنگ موج گل تا جلوه کرده خانه برانداز بلبل است