غاتفر

چو آگاه شد غاتفر زان سخن که خاقان چینی چه افگند بن

ز بس نقش وشی چون شوشتر بود ز بس سرو سهی چون غاتفر بود

ز هیتال وز لشکر غاتفر مکن یاد وتیمار ایشان مخور

ز پیروزی لشکر غاتفر همی‌برفرازد به خورشید سر

هم رخش در زیر زلف و هم خطش بر گرد لب غاتفر در زنگبار و نوبه در هندوستان

بشد غاتفر با سپاهی چو کوه ز هیتال گرد آوردیده گروه

زی مرز غاتفر به ساحت چرا رویم هرجا تو پرده برفکنی غاتفر شود

آن به که به جوببار آزادی پیرایه سرو غاتفر گیرم

قدش که جان روان است چون روا دارم که گویمش صفت سرو غاتفر دارد

قدت ار سایه بر زمین فکند خشک و تر سرو غاتفر روید