طرب انگیز

خون ما ریزد اگر ساقی گل چهره به خاک نوحه بر خویش به بانگ طرب انگیز کنیم

یا رب آن شوخ طرب انگیز کو خانه سوز تقوی و پرهیز کو

تو و بانک طرب انگیز نی و جام شراب من و خون جگر و نعره مستانه خویش

عبیرآمیز می باشد نسیمش طرب انگیز می باشد هوایش

در باغ استوی طرب انگیز بگذران لحن مغنیان خود از خط استوی

هوا چنان طرب انگیز شد که زاهد شهر فروخت خرقه به پیر مغان و باده خرید

ز جرعه ی طرب انگیز می پرستانت مدام خسرو انجم فتاده مست و خراب

مخمور باده ی طرب انگیز شوق را جامی نداد وز هر جدائی چشاند و رفت

خاک مصر طرب انگیز نبینی که همان خاک مصر است ولی بر سر فرعون و جنود

مطرب ما را دردیست که خوش می‌نالد مرغ عاشق طرب انگیز بود آوازش