معنی کلمه جامو و کشمیر در دانشنامه عمومی
بیشتر خاک این قلمرو در رشته کوه های هیمالایا قرار گرفته است. این قلمرو از شمال شرقی با جمهوری خلق چین مرزهای مشترک دارد و با ایالت های هیماچال پرادش و پنجاب هند از جنوب و بخش تحت نظارت پاکستان ِ کشمیر معروف به کشمیر آزاد و بلتستان از غرب و جنوب غرب هم مرز است. جامو و کشمیر در گذشته بخشی از حکومتِ امیرنشین تحت الحمایهِ بریتانیایِ کشمیر و جامو بود. بر سر حاکمیت این منطقه بین کشورهای چین، هند و پاکستان مناقشه است و هر یک بخش هایی از آن را تحت کنترل خود دارند. قلمرو جامو و کشمیر که پرجمعیت ترین بخش کشمیر است تحت کنترل هند قرار دارد و توسط پاکستان به نام کشمیر اشغال شده هند نامیده می شود. هندی ها هم به طور متقابل بخش پاکستانی کشمیر را کشمیر اشغال شده پاکستان می خوانند. منطقه اقصای چین در شمال کشمیر هم که تحت تصرف چین است مورد ادعای هند بوده و دولت هندوستان آن را جزو قلمرو جامو و کشمیر می داند.
قلمرو جامو و کشمیر به سه ناحیه تقسیم می شود: جامو، دره کشمیر و لِداخ. این قلمرو اتحادیه دارای جاذبه های گردشگری بی شماری است. به «دره کشمیر» به سبب دورنماهای زیبا و رشته کوه های شگفت، « بهشت روی زمین» گفته می شود و «جامو» به «محل معابد جذاب» معروف است که همه ساله صدها هزار زائر هندو آن ها را زیارت می کنند. «لداخ» نیز به سبب کوه های دور از دسترس و زیبا و همچنین فرهنگ بودایی به « تبت کوچک» شهره است.
جمعیت این قلمرو در سرشماری سال ۲۰۱۱ بیش از ۱۲٬۵۴۸٬۹۲۶ نفر بوده است. سرینگار با ۱٬۱۹۲٬۷۹۲ نفر و جامو با ۹۵۱٬۳۷۳ نفر پرجمعیت ترین شهرهای این قلمرو هستند. ۶۲٪ جمعیت این قلمرو پیرو اسلام هستند و در دره کشمیر این آمار به ۹۳٪ می رسد. این قلمرو اجتماع پرتحرکی از هندوها، سیکها و بوداییها را داراست.
بیشتر مردم جامو و کشمیر به زبان های کشمیری، اردو، دوگری، پاهاری، بالتی، لاداکی، پنجابی، گوجری، و دادری صحبت می کنند. اما زبان اردو با الفبای اردو زبان اداری این قلمرو است و اغلب مردم به زبان های هندی و انگلیسی به عنوان زبان دوم تکلم می کنند.
ناحیه کشمیر مورد ادعای پاکستان و هند است. هر دو کشور به طور جداگانه بخش هایی از این منطقه را اداره می کنند و این مناطق توسط خط کنترل از هم جدا شده اند. این مناطق از زمان استقلال پاکستان، مورد منازعه بین هند و پاکستان بوده و چند بار باعث درگیری بین دو کشور شده است هند این مناطق را جزئی از خود می داند اما پاکستان به دلیل داشتن جمعیت مسلمان خواستار جدا سازی یا الحاق تمام قلمرو کشمیر به خاک خود شده است گاندی رهبر هند نیز در زمان حیاتش خواستار این بود که خود مردم کشمیر خود تصمیم بگیرند که به کدام کشور الحاق می شوند تا اکنون انتخاباتی برای جدا سازی این مناطق از خاک هند اجرا نشده است. هندوستان و پاکستان هر دو کشور ادعا دارند گروه مقابل بانی کشتار، تجاوز و نادیده گرفتن حقوق طرف مقابل در منطقه کشمیر است این مسائل باعث اختلاف بین دو ملت پاکستان و هندوستان شده و مسئله صلح دو کشور را دشوار نموده است.
جامو و کشمیر (امیرنشین نوابی). جامو و کشمیر که با نام های کشمیر و جامو نیز شناخته می شود، یک امیرنشین نوابی تحت حکومت کمپانی هند شرقی از ۱۸۴۶ تا ۱۸۵۸ و خراج گزار ( یا تحت قیمومیت تاج و تخت بریتانیا بود. از سال ۱۸۵۸ تا تجزیه هند در سال ۱۹۴۷ به یک سرزمین مورد مناقشه تبدیل شد که اکنون توسط سه کشور چین، هند و پاکستان اداره می شود.
این امیرنشین نوابی پس از جنگ اول انگلیس ها و سیک ها، زمانی که کمپانی هند شرقی، دره کشمیر را به عنوان غرامت جنگی از سیک ها ضمیمه کرده بود، ایجاد شد که سپس آن را به ۷٫۵ میلیون روپیه به گلاب سینگ، راجای جامو فروخت.
در زمان تجزیه هند و ادغام سیاسی هند، هاری سینگ، حاکم امیرنشین جامو، تصمیم گیری در مورد آینده ایالت خود را به تأخیر انداخت. با این حال، یک شورش در مناطق غربی ایالت و هم چنین به دلیل حمله مهاجمانی در همسایگی با حمایت پاکستان از استان مرزی شمال غربی، او را مجبور به تصمیم گیری کرد. در ۲۶ اکتبر ۱۹۴۷، هاری سینگ در ازای انتقال ارتش هند به کشمیر، برای درگیر شدن با نیروهای تحت حمایت پاکستان، به هند پیوست. مناطق غربی و شمالی که اکنون به نام کشمیر آزاد و گلگت - بلتستان شناخته می شوند، به کنترل پاکستان درآمد، در حالی که قلمرو باقی مانده تحت کنترل هند باقی ماند و بعدها به ایالت جامو و کشمیر تحت کنترل هند تبدیل شد.
بر اساس گزارش های سرشماری در سال های ۱۹۱۱، ۱۹۲۱ و ۱۹۳۱، اداره امور به شرح زیر سازماندهی شد:
• استان جامو: شامل نواحی جامو، جاسروتا ( کاتهوا ) ، اودهامپور، ریسی و میرپور.
• استان کشمیر: بخش های کشمیر جنوبی ( آنانتنگ ) ، کشمیر شمالی ( باراملا ) و مظفرآباد.
• مناطق مرزی: وزیرات لداخ و گلگت.
• جاگیرهای داخلی: پونچ، بهادرواه و چنانی.
در سرشماری ۱۹۴۱، جزئیات بیشتری از مناطق مرزی گزارش شد:
• لداخ وزارات: تحصیلات له و اسکاردو و کارگیل.
• گلگت وزارات: ناحیه گلگت و استور
• مناطق مرزی ایلاقاس: ( تحت آژانس گلگت ) پونیال، ایشکومان، یاسین، کوه غیزر، هونزا، نگر، چیلاس.
جامو و کشمیر (ایالت). جامو و کشمیر ایالتی پیشین در شمال غربی هندوستان است. مرکز تابستانی این ایالت شهر سرینگار و مرکز زمستانی آن شهر جامو است.
بیشتر خاک این ایالت در رشته کوه های هیمالایا قرار گرفته است. این ایالت از شمال شرقی با جمهوری خلق چین مرزهای مشترک دارد و با ایالت های هیماچال پرادش و پنجاب هند از جنوب و بخش تحت نظارت پاکستان ِ کشمیر معروف به کشمیر آزاد و گلگت - بلستان از غرب و جنوب غرب هم مرز است. جامو و کشمیر در گذشته بخشی از حکومتِ امیرنشین تحت الحمایهِ بریتانیایِ کشمیر و جامو بود. بر سر حاکمیت این منطقه بین کشورهای چین، هند و پاکستان مناقشه است و هر یک بخش هایی از آن را تحت کنترل خود دارند. ایالت جامو و کشمیر که پرجمعیت ترین بخش کشمیر است تحت کنترل هند قرار دارد و توسط پاکستان به نام کشمیر اشغال شده هند نامیده می شود. هندی ها هم به طور متقابل بخش پاکستانی کشمیر را کشمیر اشغال شده پاکستان می خوانند. منطقه اقصای چین در شمال کشمیر هم که تحت تصرف چین است مورد ادعای هند بوده و دولت هندوستان آن را جزو ایالت جامو و کشمیر می داند.
ایالت جامو و کشمیر به سه ناحیه تقسیم می شود: جامو، دره کشمیر و لِداخ. این ایالت دارای جاذبه های گردشگری بی شماری است. به «دره کشمیر» به سبب دورنماهای زیبا و رشته کوه های شگفت، « بهشت روی زمین» گفته می شود و «جامو» به «محل معابد جذاب» معروف است که همه ساله صدها هزار زائر هندو آن ها را زیارت می کنند. «لداخ» نیز به سبب کوه های دور از دسترس و زیبا و همچنین فرهنگ بودایی به « تبت کوچک» شهره است.
جمعیت این ایالت در سرشماری سال ۲۰۱۱ بیش از ۱۲٬۵۴۸٬۹۲۶ نفر بوده است. سرینگار با ۱٬۱۹۲٬۷۹۲ نفر و جامو با ۹۵۱٬۳۷۳ نفر پرجمعیت ترین شهرهای این ایالت هستند. جامو و کشمیر تنها ایالت هند با اکثریت مسلمان است. ۶۷٪ جمعیت این ایالت پیرو اسلام هستند و در دره کشمیر این آمار به ۹۵٪ می رسد. این ایالت اجتماع پرتحرکی از هندوها، سیکها و بوداییها را داراست.
بیشتر مردم جامو و کشمیر به زبان های کشمیری، اردو، دوگری، پاهاری، بالتی، لاداکی، پنجابی، گوجری، و دادری صحبت می کنند. اما زبان اردو با الفبای اردو زبان اداری این ایالت است و اغلب مردم به زبان های هندی و انگلیسی به عنوان زبان دوم تکلم می کنند.
ناحیه کشمیر مورد ادعای هند و پاکستان است. هر دو کشور به طور جداگانه بخش هایی از این منطقه را اداره می کنند و این مناطق توسط خط کنترل از هم جدا شده اند. این مناطق از زمان استقلال پاکستان، مورد منازعه هند و پاکستان بوده و چند دفعه باعث درگیری بین دو کشور شده است هند این مناطق را جزئی از خود میداند در صورتی که این مناطق مسلمان نشین است و پاکستان خواستار آزادی و یا الحاق به خاک خود شده است گاندی رهبر هند نیز در زمان حیاتش خواستار این بود که خود مردم کشمیر خود تصمیم بگیرند به کدام کشور الحاق میشوند اما اکنون دولت هند برای منافع بسیار زیاد این مناطق از انتخابات سرباز میزند علاوه بر این در این بین بیش از ۱۱ هزار زن مسلمان مورد تجاوز توسط سربازان ارتش هند قرار گرفته اند و در سال ۲۰۱۶ تجاوز مرد هندی به دختر ۸ ساله ای خشم دولت و مردم پاکستان، کشمیر و تمام مردم و کشورهای مسلمان را برانگیخت، احزاب و کشور های مختلف اسلامی بارها خواستار رسیدگی نهاد های حقوق بشری به مسئله کشمیر شده اند اما تاکنون بی نتیجه بوده است
