جان ستانی

اگر جان ستانی وگر دل دهی چه یارا مرا رای من رای تست

خدا را یافتم در جان ستانی ز عزرائیل چندین می چه دانی

گر دل دهدت که جان ستانی از من از تو سر تیغ و جان فشانی از من

در عین دل شکستن در کار دلنوازیست در حال جان ستانی مشغول جان فزائی

قابض الارواح تیغش را چو عزرائیل دید جان ستانی را گرفت از قبضه ی او مستعار

گر به تیغم می زنی یا جان ستانی حاکمی کیست کاو در عشق تو عاشق تر از منصور نیست

چرا بهر او جانفشانی کنیم فدا کاری و جان ستانی کنیم

گر دل دهدت که جان ستانی از من ازتو سر تیغ و جان فشانی از من

اگر روزی دهی ور جان ستانی تو دانی هر‌چه خواهی کن تو دانی

نگاه ارکنی جان ستانی تغافل کنی دل ز وصلت جگر خستگانرا مه من چه حاصل