جان افزا

وان ندیمان خوب جان افزا که برون اند از زمین و سما

هان ای مه رو برگو برگو ای جان افزا بنشین بنشین

که شد آب حیات جان افزا بر کف تو نبیند در ساغر

ندارد خط مشکین رتبه آن لعل جان افزا سیاهی جای آب زندگانی را نمی گیرد

روان جز لعل جان افزا نجوید خضر جز چشمه ی حیوان نخواهد

برو بر ره بپرس از رهگذریان که آن همراه جان افزا کجا شد

مطلع این بیان جان افزا بود در ششصد و نود یارا

برو ای راه ره پیما بدان خورشید جان افزا از این مجنون پرسودا ببر آن جا سلامی را

کاین برق حدیث تو از آن است جز جان افزا و دلربا نی

به حضرتم خضر آب حیات جان افزا بهر صبوح به جام سکندر آورده