تابه بریان

معنی کلمه تابه بریان در لغت نامه دهخدا

تابه بریان. [ ب َ / ب ِ ب ِ ] ( اِ مرکب ) گوشت پخته را گویند که مانند ماهی در میان تابه با روغن برشته کرده و سیر و سرکه بر آن زده باشند ( برهان ) ( آنندراج ). دم پختیست که بعد پختن گوشت میان روغن گاو برشته می کنند. اگر از شوربای آن ترید کنند لطیفتر آید. ( شرفنامه منیری ). گوشتی که درمیان ماهی تابه پزند. در گیلان ماهی را با روغن سرخ کنند و در آن کمی آب و آب نارنج و ادویه ریزند تا کمی پخته شود آنگاه در آن تخم مرغ زده ریزند و این خوراک را اختصاصاً تابریان ( بتخفیف ) نامند :
تا به بریان چه دگرصحبت بادنجان دید
از شعف سرخ بر آمد بمثال گلنار.بسحق اطعمه.

معنی کلمه تابه بریان در فرهنگ فارسی

گوشت پخته را گویند که مانند ماهی در میان تابه با روغن برشته کرده و سیر و سرکه بر آن زده باشند دم پختیست که بعد پختن گوشت میان روغن گاو برشته می کنند .

جملاتی از کاربرد کلمه تابه بریان

همه جملگی زار و گریان شدند چو ماهی ابر تابه بریان شدند
هر کسی را هوای اطعمه ای است دل صوفی به تابه بریان است
نوح چون بر تابه بریان ساختی واهله بر تابه سنگ انداختی