جان کنان

بر سر پای جان کنان گردم و طالع مرا پا و سری پدید نه چون سر و پای آسمان

هر جان که ز خم ستد قنینه در باطیه جان کنان فرو ریخت

وان جان کنان که در غم مال است جانشان جان داده‌اند و پاره‌خاکی خریده‌اند

بدو گر زنده‌ای، یابی ز مرگ آسایش کلی و گر زنده به جانی تو، ضرورت جان کنان میری

کام قنینه خون فشان چون اشک داود از نشان مرغ صراحی جان کنان داودی الحان بین در او

او شد از دیده من غایب و من هم زان سو جان کنان می شدم و دیده کنان می دیدم

عاشق از بر زیستن میرد، رخش بنمای سیر تا بمیرد زان مفرح جان کنان بیمار عشق

فتح بدندان دیتش جان کنان از بن دندان شده دندان کنان