عارف قزوینی

همکاری خود را با گروه سرشناس شیدا در سن ۲۴ سالگی آغاز کرد. وی در آموزشگاه‌های گوناگون در تهران بیش از ۱۵سال معلم موسیقی بود و به شاگردان نابینا نت‌خوانی می‌آموخت. از آثار ماندگاری که در آنان به نوازندگی پرداخت می‌توان به تصنیف مشهور سپیده معروف به «ایران ای سرای امید» و تصنیف معروف «از خون جوانان وطن لاله دمیده» عارف قزوینی اشاره کرد.

از جمله کسانی که به باغ جمال‌آباد رفت‌وآمد می‌کردند، عارف قزوینی بود که او نیز دل در گروی عشق افتخارالسلطنه داشت. با آنکه نظام‌السلطان از این عشق آگاه بود، اما از آنجا که می‌دانست افتخارالسلطنه صدای ساز و ترانهٔ عارف را بسیار دوست می‌دارد، عارف را به اندرونی خانه می‌برد و مجلس بزمی سه نفره تشکیل می‌داد. از جمله روزی عارف در حضور افتخارالسلطنه تصنیفی خواند که آغازش چنین بود «اگر عارف، نظام السلطان شود، چه می‌شه؟» تصنیف معروف دیگری نیز که مصرع اول آن «افتخار همه آفاقی و منظور منی» یادگار همین دوره از زندگانی عارف است. این تصنیف‌ها و اشعار در آن زمان در میان مردم دست به دست می‌گشت و ماجرای عشق عارف به افتخارالسلطنه نزد همگان شهرت داشت.

تصنیف از کفم رها ساختهٔ عارف قزوینی (۱۲۵۹ – ۱ بهمن ۱۳۱۲)، شاعر، تصنیف‌ساز و خوش‌نویس اهل قزوین است. عارف در سال ۱۳۱۶ ه‍.ق (۱۲۷۷ تا ۱۲۷۸ ه‍.خ) برای نخستین بار به تهران آمد و در ۱۳۳۵ ه‍.ق در حمایت از جنبش مشروطه تهران را به مقصد کرمانشاه ترک کرد. بیشتر آثار عارف اشعار سیاسی دارند و از او به عنوان اولین کسی که از تصنیف برای اهداف سیاسی استفاده کرد یاد شده‌است اما او حدود ۲۵ تصنیف عاشقانه نیز ساخته که از کفم رها یکی از آن‌هاست.

مهم‌ترین شخصیت‌های جریان روشنفکری ایرانی پس از مشروطه سید حسن تقی‌زاده، ابراهیم پورداوود، محمد علی تربیت علامه قزوینی، تقی ارانی، ابوالحسن حکیمی، محمدعلی جمالزاده و حسین کاظم‌زاده ایرانشهر بودند که نخستین بار در مجله کاوه و برخی از آنان در مجله ایرانشهر با یکدیگر همکاری کردند. این گروه به همراه حسن پیرنیا، محمدعلی فروغی، عبدالحسین تیمورتاش، صادق هدایت، سید احمد کسروی، فرخی یزدی، ملک الشعرای بهار، ارباب کیخسرو شاهرخ، میرزاده عشقی، سید ضیاالدین طباطبایی، ایرج میرزا و عارف قزوینی چهره‌های دیگر روشنفکری آن زمان بودند که مهم‌ترین نقش را در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران از جمله ظهور رضاشاه بر دوش داشتند.

این آلبوم شامل دو لوح فشرده به نام‌های «شب‌های پاییزی» و «امیرکبیر» است. در این آلبوم که بیش تر از شعرهای نو بهره گرفته شده، شعرهایی از شاعرانی همانند:مهدی اخوان ثالث، فریدون مشیری، عارف قزوینی و هوشنگ ابتهاج استفاده شده است.