طاهریان

امارت استکفا مختص سرداران و امرای برجسته و مخصوص بود که در امور داخلی خود استقلال تام داشتند و فقط روابطشان با خلیفه در محدودهٔ اعلام اطاعت از خلیفه و ارسال خراج به پایتخت بود. اینان در دورهٔ اموی و به خصوص عباسی دارای نقش برجسته‌ای بودند و توانستند سلسله‌هایی همچون طاهریان را در شرق پایه‌گذاری نمایند. در غالب اوقات، به خصوص در دوران ضعف خلافت، خلیفه قادر به عزل آنان نبود.

طراحی شخصیت های این مجموعه در ابتدا بر عهده راشین خیریه بود خانم خیریه در ابتدا ۵۵ شخصیت ساخت بابک نظری کارگردان مجموعه هم که روز به روز داستان ها به شخصیت های جدید نیاز داشت مهرداد شاهوردی ، الهه طاهریان ، محمد یوسفی و اصغر صغار را برای ساختن شخصیت های جدید و ترکیبی اضافه کرد . و اکنون به جای ۵۵ شخصیت اکنون شکرستان ۳۵۰ شخصیت جدید دارد

پس از مرزبان پسرش جستان دوم به فرمانروایی خودگردان دیلم می‌رسد که طبری از او به نام ابولیلی نام‌برده‌است. از احوال جستان دوم اطلاعات چندانی در دست نیست. در منابع حتى دربارۀ وجود او و یا چگونگی نامش اتفاق‌نظر وجود ندارد. پس از او وهسودان به پادشاهی می‌رسد که در روزگار او با نیرو گرفتن علویان در طبرستان و فشار ایشان به جستانیان و نیز درگیری با طاهریان و صفاریان اینان استقلال خود را از دست دادند ولی به گونهٔ امیرانی پیرو-به ویژه تابع علویان- بر سر کار برجای ماندند.

بشربن الحرث گوید سخترین کارها سه چیز است، بوقت دست تنگی سخاوت کردن و ورع اندر خلوت و سخن حق گفتن پیش کسی که ازو ترسی و امید داری خواهر بشر حافی بنزدیک احمدبن حنبل آمد و گفت ما بر بامها دوک ریسیم شعاع مشعلۀ طاهریان بر ما افتد بروشنائی آن دوک ریسیم روا بود یا نه احمد حنبل گفت تو کئی یا زن گفت خواهر بشر حافی گفت ورع صادق از خاندان شما بیرون آید دوک مریس اندر آن روشنائی.

اولین اشاره‌ها به استرآباد به دورهٔ خلافت هارون الرشید عباسی برمی‌گردد. در دورهٔ طاهریان، سلیمان بن عبدالله در این شهر ساکن بوده و از آن به عنوان پایگاه نظامی برای نبرد با حسن بن زید علوی استفاده کرده‌است. در این دوره، این شهر بخشی از ایالت طبرستان بوده و به عنوان پناهگاه طاهریان در برابر علویان عمل می‌کرده‌است.

آورده‌اند که خواهر بشر حافی بر احمد حنبل شد، گفت: ای امام مسلمانان، بر بام خانه دوک ریسم، مشعله طاهریان بگذرد، باشد که تایی بشعاع آن مشعله در پیوندم روا باشد یا نه؟ احمد گفت: اول بگو که تو کیستی تا خود در آن قدمگاه هستی که این تقوی احتمال کند؟ گفت: من خواهر بشر حافی‌ام، احمد بگریست گفت: این چنین تقوی جز خاندان بشر حافی را روا نبود. ترا نشاید، زینهار تا نکنی، که آن گه بشر حافی از تو بطیره شود. اقتدا ببرادر کن، تا مگر چنان شوی، که اگر خواهی که در پرتو مشعله طاهریان دوک ریسی، دست ترا طاعت ندارد، که برادرت باین درجت بود که هر وقت که دست بطعامی بردی که در آن شبهت بودی آن دست او را طاعت‌دار نبودی.