صادقین

صابرین بر یمین ایمانش صادقین بر زه گریبانش

چون تمنوا موت گفت ای صادقین صادقم جان را برافشانم برین

برق و فر روی خوب صادقین تن فنا شد وان به جا تا یوم دین

یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا و هم بنو اسد بن خزیمة و قد سبق بیانه و قیل هم الاعراب الذین ذکرهم اللَّه فی سورة الفتح: جهینة و مزینة و اسلم و اشجع و غطفان کانوا یقولون آمنّا لیؤمّنوا علی انفسهم و اموالهم، فلما استنفروا الی الحدیبیة تخلّفوا و هم الذین منّوا بایمانهم علی رسول اللَّه و تقدیره: یمنّون علیک باسلامهم قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلامَکُمْ ای باسلامکم، بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَداکُمْ یعنی بان هدیکم، لِلْإِیمانِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ فی ایمانکم فلستم صادقین و لو کنتم مؤمنین صادقین لکانت المنّة للَّه لا لکم. المنّ یذکر و المراد به التحمّد بالنعمة و هو مذموم من العباد و یذکر و المراد به الانعام و علیه وصف اللَّه بانه منان. قوله: بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ، ای انعم علیکم و قیل بل اللَّه احق بالتحمد بالنعمة.