شانه گر

به زلفت شانه گر محرم نمی شد دلم از دست او درهم نمی شد

نبود هیچ غری را غم دلاله و شاهد نبود هیچ کلی را غم شانه گر و شانه

پنجه اش باز فراهم نشود چون شانه گر بدست کسی آنزلف پریشان آید

گر از طره مگشا شانه گر مژگان کند حورت بهل تا زان گره عشاق را صد کار بگشاید

چو شانه گر دل صد چاک صد زبان گردد به زلف او نتواند سخن تمام کند

به دست اهرمن چون شانه گر آید سر مویی سواد کفر زلفش حلقه زنار می‌گردد

مادرت خیرالانسا می‌زد به گیسو تو شانه گر سر مویی شدی کم از سرت بر این بهانه

چو شانه گر همه تن دست و پائی گه دهشت بموئی بر نیابی

از برای آفت جان منست شانه گر ره می کند بر سر ترا

دستت دکان مشک فروشان چین شود چون شانه گر در آن خم کاکل فرو روی