در دوره رونق، انجیلاوند روستایی با مزارع سرسبز و باغات آباد بود. این آبادانی به خاطر وجود نهر آب از انشعابات رودخانه قره چای بود. اما متأسفانه حدوداً از سال ۱۳۶۸ به بعد به واسطه تصمیمات وسیاستهای غلط در جهت احداث سد الغدیر این انشعاب قطع شد وحق آبهای که انجیلاوند داشت نیز نادیده گرفته شد؛ لذا از اینجا بود که به دلیل خشک شدن نهر آبادی، سیل مهاجرت اهالی روستا به شهرهای اطراف شروع شد به حدی که جمعیت آن از حدود ۲۰۰ خانوار- الان به ۵ الی ۶ خانوار رسیدهاست. این روستا از غرب با «قشلاق قوتولو» از شرق با روستای «سرباغ» از جنوب «قلعه عبدالله خان» و از شمال با «ایستگاه راهآهن انجیلاوند» مجاور است. اهالی این روستا را دو طایفه ساتلو (اکثریت) و قوتولو تشکیل میدهند.