حربا

بلی مهر از فیض عامی که دارد بتابد به حربا و خفاش یکسان

چون ازآن روی کسی دور کند عاشق را؟ چون ز خورشید کسی منع کند حربا را؟

مانده چشمم خیره در رخسار تو دیده نتوان بست حربا ز آفتاب

ماننده آفتاب و حربا شب و روز تا کی نگریم هر دو از دور بهم

بسا موافق حربا ! کز آتش فزعش بر اوج قبهٔ خضرا همی رسید شرار

ماه من هر جا کند رخ رونمائی سوی او همچو حربا عاشق خورشید رخشان بینمت

به می کن دوای نزاری مساز چو حربا دواءالکی از آفتاب

من چو حربا عاشقم بر عکس نور نی چو خفاشم زخور در احتجاب

خورشید میل زر نه بدان گرم میکند تا خیره در دودیده حربا همیکشد

نیستم شب پره آخر که گریزم از مهر دوختم دیده بخورشید چو حربا گستاخ