جان پرور

خلوت شبها و هنگام سحر باده ی جان پرور اندر جام زر

حضرت جان پرور دستور شاه ای باستحقاق گیتی را پناه

به عنوانی از ان لب خط جان پرور برون آمد که بیتابانه آه از سینه کوثر برون آمد

مرا آن روز راه حرف با دلبر شود پیدا که خط سبز از آن لبهای جان پرور شود پیدا

تا جان دمی به قالب جان داده فراق همچون مسیح با دم جان پرور امدی

که سخن گوید از این سر لب جان پرور او تا بدانم که چه آورده جهان برسر او

گفت ای جان پرور خلق آمده همدم و پیوستهٔ حلق آمده

چون عقیق آبدار است و کمند تابدار آن لب جان پرور و زلف جهان آشوب یار

گفتمش: آن شه که او را ناصر الدین است نام گفت: کردی زنده جان زین نام جان پرور مرا

تا نیاید به لبت جان گرامی همه عمر کامیاب از لب جان پرور جانان نشوی