ثا

ز پیچ و تاب چو دامی که صید را بکشد درون هر گره آن زلف ثا بدارم کشت

چون الف صدر سرافرازان خود شد لاجرم تا بحرف یاو حرف باو تا و ثا و جیم

بمعنی ثا اشارت بر ثواب است ثوابی کآن بدارین انتخاب است

اکنون از همه آسمانها محجوبست هم او و هم لشکر و حشم او، إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ مُبِینٌ. اما بروزگار ایوب محجوب نبود و در آسمانها از فریشتگان ثا و مدح ایوب می‌شنید، و فریشتگان از جبرئیل شنیده بودند و جبرئیل از حق جل جلاله شنیده بود. ابلیس آن گه حسد برد بر ایوب گفت بار خدایا اگر مرا بر مال او مسلط کنی او را بغفلت و کفران در کشم، فرمان آمد از جبار کاینات: انطلق فقد سلّطک علی ماله.