تازی نژاد

سواره بر اسبان تازی نژاد سوی دشت بودند از بامداد

از آن بادپایان تازی نژاد به تن همچو گرگ و به تگ همچو باد

براین بود ضحّاک تازی نژاد که گفتیم و کردیم در نامه یاد

نشسته بر اسبان تازی نژاد بزین اندرون چست چون ابر و باد

چو هنگام ضحاک تازی نژاد چو گاه فریدون با دین و داد

من از حاتم آن اسب تازی نژاد بخواهم، گر او مکرمت کرد و داد

نشست از بر اسب تازی نژاد سوی رزم قلواد گو رو نهاد

فراز یکی اسب تازی نژاد گران تر ز کوه و سبک تر ز باد

بگفتند هفت اسب تازی نژاد ز آخور بیارند در بامداد

یکی اسب تازی نژاد سفید ز سر تا دم اسب را زر کشید