لا و نعم

اگر با کس نمی‌جوشم نخواند کس مرا بدخو نگویم حرفی از لا و نعم با هیچکس زانرو

دی نیز ز رعبی که به دل داشت ز اردی دم هیچ نیاراست زدن لا و نعم را

منت از اهل کرم بردن چرا نشتر لا و نعم خوردن چرا

ام لیلی دید چون دارد جوانش عزم جنگ مات شد ز انسان که از لا و نعم گردید لال

من بنده که از لا و نعم فرق نتانم شکر نعمت را چه توانم گفت آری

عاقل کسی بود که به او هر چه می دهند لا و نعم نگوید و شکر نعم کند

پیش اصحاب طریقت سخن از لا و نعم نزد سلطان حقیقت نه سؤال و نه جواب

دهن از بحث وگفتگو بستم لب ز لا و نعم فرو بستم

بی ساخته در اهل کرم رسم کرم نیست ورنه سخن اهل کرم لا و نعم نیست

چون سپردند بخردان را کار ترک لا و نعم بباید کرد