لئیمی

همچو لئیمی که سرِ سبزه‌ها گُم کند انگشتریِ پر بَها

ز دونان نیز صحبت را فرو کش مکن با هر لئیمی عمر ضایع

گر لئیمی پوشد آن کسوت بچشم اهل عقل هست بر پوشیده بی اندام و بر در زی سلام

یا لئیمی کو نماید بذل سیم یا جوادی کو کند مدح لئیم

چو راند از در خود قهر حق لئیمی را به میل نیل امانی و حرص جمع حطام

تنگ بر ما رهگذار دین شد است هر لئیمی راز دار دین شد است

نه که هر جا ز خاصه و عامه از لئیمی کنند هنگامه

که چرا جز من نجوم بی‌هدی قبله کردی از لئیمی و عمی

هر لئیمی که ز احسان و کرم رو کرده ست به فسون سخن او را به کرم باز آرد

چون لئیمی با هزاران عیب و عار روز و شب با خلق عالم آشکار