طاق طاق

معنی کلمه طاق طاق در لغت نامه دهخدا

طاق طاق. ( اِ صوت ) حکایت آواز زدن چیزی بر چیزی چنانکه جامه شسته گازران بر سنگ و جز آن :
گه ز طاق طاق گردنها زدن
طاق طاق جامه کوبان ممتهن.مولوی.

( اسم ) صدای زدن شمشیر و جز آن .

چون . . . ایه طاق طاق کند . . . ایه چاک چاک در بسترم تو گوئی میدان نو درست

دست کردم تا فرو گیرم ز طاق طاق بالا بود و من کوتاه ساق